Czy wartość pieniądza wpływa na komfort życia w państwie?
Pieniądz rządzi światem – tak brzmi jedna ze słynnych maksym. Kapitał składa się z różnych nominałów, form walut i zależności miedzy nimi. Jedne są silniejsze od drugich; zastąpiły wyminę barterową i stały się wyznacznikiem zamożności jednostki w społeczeństwie. Istnieje jednak zjawisko, w którym pieniądz traci wartość, czyli za taką samą kwotę zakupimy mniejszą liczbę dób.
Jak dochodzi do obniżenia istoty waluty?
Inflacja jest sytuacją, kiedy na rynku jest za dużo pieniędzy i przez to ich znaczenie jest coraz mniejsze. Zwiększająca się liczba banknotów w kraju, prowadzi do posiadania znacznej liczny gotówki przez społeczeństwo, jednakże ceny towarów i usług również rosną, możemy więc nazwać to przypadkiem błędnego koła. Długotrwała wysoka inflacja, negatywnie wpływa na handel – ludzie wracają do wymian barterowych, zaniechując korzystania z pieniędzy, co niszczy rynek. Sposobem na ratunek jest denominacja pieniądza, która polega na reformie obecnej waluty i zastąpieniu jej inna, w odpowiednich proporcjach, bez kursów walut. Dzięki takiemu zabiegowi, pieniądz odzyskuje wartość społeczną.
Kiedy zdarzyło się to w Polsce?
Wiele krajów borykało się z problemem rosnącej inflacji, w tym również Polska, i musiały one skorzystać z procesu reformacji pieniądza, czyli denominacji. Dzisiejsza młodzież nie pamięta tego, ale dziadkowie i rodzice chętnie odpowiedzą na pytanie: kiedy była denominacja złotego?
W latach 1945-1989 polska była Republiką Ludową i w wyniku postępowań politycznych, wystąpiła ogromna inflacja. Po zamianie ustroju, po 1989 roku, nasz kraj stał się Rzecząpospolitą Polską, a jedną z reform była denominacja złotego w 1995 roku. W trakcie inflacji używane były banknoty o wartości od 50zł do 2 000 000zł. Ostateczna reforma walutowa wystąpiła w proporcji 10 000:1, wprowadzając do użytku banknoty od 10 do 200zł oraz zamieniając banknoty 1, 2 i 5zł na monety.
Mimo burzliwych zmian, do 1 stycznia 1997 nadal można było używać „starych złotych” jako środek płatniczy, na równi z „nowymi złotymi’. Natomiast po tym czasie, aż do 31 grudnia 2010, pieniądze sprzed demonetyzacji można było wymieniać na banknoty NBP, zachowując zasadę, że minimalna wymiana to 100 starych złotych.
Pieniądze są nieodzowne, dlatego powinny posiadać stałą wartość. Państwo powinno przeciwdziałać utracie przez nich wartości, ponieważ brak takiego postępowania niszczy gospodarkę, co obniża komfort życia w państwie.